Vorig jaar begon op 27 september de oorlog tussen Artsakh en Azerbeidzjan. Daarna hebben vele Armeniërs een grote angst gehad dat Artsakh over genomen zou worden. De Armeense gebieden, monumenten, belangrijke gebouwen en de identiteit zou daarmee bedreigd kunnen worden. Vele Armeniërs moesten vluchten uit Artsakh om de veiligheid op te zoeken, gelukkig kon een groot aantal deze veiligheid vinden in Armenië. Terwijl de oorlog gaande was en velen vetrokken uit Artsakh, bedacht Vardan Asatryan een manier om een deel van de Armeense bezittingen uit Artsakh te redden – voordat het te laat zou zijn. Asatryan heeft op een dag een groep Armeniërs opdracht gegeven om naar Artsakh te gaan en de tapijten uit het museum van Sushi te redden en van deur tot deur aan te kloppen om de bewoners een belangrijke vraag te stellen. Deze vraag was of hij de Armeense tapijten die mensen hadden over mocht kopen. In dit artikel lees je waarom het belangrijk is dat hij dit heeft gedaan.
Shushi tapijten museum
Tijdens de oorlog in oktober heeft een grote explosie plaatsgevonden in de buurt van het tapijten museum in Shushi (Artsakh). Het gebouw is daardoor beschadigd, waardoor alle tapijten uit noodzaak verplaatst moesten worden. Zo’n 100-120 tapijten zijn toen verplaatst naar een veiligere plek. Eén van de oudste tapijten welke deel uitmaakt van deze selectie is inmiddels 350 jaar uit en komt uit een oud dorp genaamd ‘Shosh’. De inwoners van zowel Artsakh als Armenië zijn blij dat de tapijten niet zijn verwoest en op een veilige plek waren opgeslagen.
Niet zomaar tapijten
Om de tapijten helemaal veilig te stellen, besloot Asatryan de tapijten naar Armenië te halen. Dit zijn niet zomaar tapijten, het zijn tapijten met een verhaal. De tapijten die al eeuwenlang van generatie tot generatie zijn doorgegeven zijn een schat voor de Armeense cultuur en identiteit en dienen gekoesterd te worden. Vanuit de oudheid werden tapijten gemaakt die niet alleen dienden ter verwarming van de vloer, of ter decoratie van muren, maar ook om als een boek gelezen te worden. Zo zijn er tapijten die het verhaal vertellen van wat goed en slecht is, over de geboorte van een kind, over de schoonheid van de natuur, mooie landschappen enzovoorts. De tapijten die vanuit Artsakh zijn meegenomen, worden momenteel tentoon gesteld in een museum in Yerevan.
Een snoepwinkel voor de liefhebbers
In het museum zie je aan de muur en op de grond verschillende tapijten. Naast elk tapijt staat een korte beschrijving van wat er wordt weergegeven in de tapijten. Daarnaast wordt in het Engels of Armeens een uitgebreide uitleg gegeven per tapijt. Het grotendeel van de tapijten vertelt een verhaal over religie, dagelijks leven en verlangens die men had. De drie meest voorkomende kleuren in de tapijten zijn rood, blauw en geel. Eén van de verhalen in de tapijten geeft het verhaal van de zondeval weer. En een ander tapijt geeft weer hoe de dag verandert in de nacht. Ook zijn er tapijten die leuke verhalen vertellen, bijvoorbeeld over een nieuw gebied dat is ontdekt geweven door kinderen (te zien aan de asymmetrische lijnen, omdat kinderen de techniek nog niet onder de knie hadden). De tapijten hadden een belangrijke rol in het leven van Armeniërs en werden gezien als erg waardevol. Zo is er een tapijt dat door midden is geknipt. Het verhaal gaat de ronde dat dit is gedaan, omdat een gezin twee dochters had die gingen trouwen en die beiden een deel van het tapijt kregen. Deze verhalen mogen niet verloren gaan en het is daarom zo belangrijk dat mensen het museum in Yerevan bezoeken en de verhalen doorgeven.
Dit artikel is geschreven door Arthur Ebrahimi in het kader van het EU-project “Solidarity Corps”. Wil jij ook schrijven voor Niderlandakan Oragir? Stuur dan een berichtje en wordt ook vrijwilliger!
Արցախի Հայկական գորգերի պատմությունը Անցյալ տարի՝ սեպտեմբերի 27-ին, սկսվեց Արցախի և Ադրբեջանի միջև պատերազմը: Շատ հայեր մեծ մտավախություն ունեին, որ Արցախը կզավթվեր Ադրբեջանի կողմից: Հայկական տարածքները, հուշարձանները, կարևոր շինությունները վտանգավոր գոտում էին: Շատ հայեր ստիպված էին փախուստի դիմել Արցախից: Բարեբախտաբար, մեծ թվով մարդիկ իրենց անվտանգությունը գտան հենց Հայաստանում: Պատերազմի ընթացքում, երբ շատերը հեռանում էին Արցախից, Վարդան Ասատրյանը քչերից մեկն էր, որ հայկական ունեցվածքը Արցախից Հայաստան տեղափոխելու ճանապարհներ էր որոնում: Նախքան պատերազմը Ասատրյանը իր խմբով կարողացել էր Արցախում դռնեդուռ բնակիչներից հարցնել ու գնել արդյո՞ք նրանք կվաճառեին իրենց հայկական գորգերը: Սույն հոդվածում կկարդաք թե ինչ կարևոր նշանակություն ուներ Ասատրյանի այս քայլը:
