Betrokken bij Gladzor, AJO en meer
Lilit vertelt dat ze binnen verschillende Armeense organisaties in Nederland actief is geweest. “Sommige zullen mij wel kennen van Gladzor, AJO of andere Armeense initiatieven in Nederland. Ik ben altijd iemand geweest die betrokken wil zijn bij alles wat Armeens is. Ik denk dat het mijn manier is om mijn band sterk te houden met wie ik ben, mijn kern.” Toen de oorlog uitbrak in Armenië, vond zij het vanzelfsprekend om iets te doen. “Ik wilde naast mijn volk zijn toen de oorlog uitbrak vorig jaar september. Daarom ben ik erheen gegaan. Mijn wereld is op zijn kop komen te staan en de wreedheid van een oorlog is zo anders wanneer je dichterbij bent. Ik heb geen idee hoe helder mijn hoofd werkte terwijl ik daar was en hoe ik kon functioneren onder de omstandigheden. Het voelde goed en het was een soort missie die ik moest volbrengen.”
Վիշտը նաև երգով է ամոքվում. Կոմիտաս ,,Հով արեք,, կատարում է Լիլիթը
Hulp in verschillende vormen
Terwijl Lilit in Armenië was, zag zij van dichtbij wat er op dat moment echt nodig was. “We begonnen met het meenemen van spullen vanuit Nederland die in Armenië moeilijk te verkrijgen waren, vervolgens moesten duizenden mannen naar het front en was er een enorme vraag naar slaapzakken, die we lieten naaien, omdat er geen tijd was om het te laten overkomen vanuit het buitenland. Hulp van buiten kwam best laat op gang en ter plekke spullen inkopen of laten naaien werkte gewoon efficiënter. Ik heb een hekel aan winkels en inkopen doen, maar voordat ik het wist was ik dagelijks op markten en supermarkten om met groothandelprijzen spullen te kunnen kopen voor het front en de naar schatting 100.000 vluchtelingen die op straat kwamen te staan. We hebben mensen in huizen geplaatst, gezorgd voor hun primaire behoeftes. Ik heb samengewerkt met mijn naaste familie, met vrienden die vanuit Nederland overkwamen voor hulpacties. Ook heb ik vele projecten gehad met initiatiefnemers uit Armenië zelf, van het uitdelen van dekbedden voor de getroffen families in de koude winter tot het opsturen van goederen naar het front.”
Nieuwe initiatieven
Lilit is sindsdien niet stil blijven zitten. Samen met anderen is zij nog steeds hard aan het werk om het land te ondersteunen. Lilit vertelt dat ze momenteel bezig zijn om families te steunen die geen huis meer hebben en/of niet terug kunnen, omdat hun woonplaatsen bezet zijn door Azerbeidjaanse troepen. “Met kleine bedragen die mensen doneren geven we deze families een steuntje in de rug, waardoor ze bouwmateriaal kunnen kopen en steeds verder komen met de muren. Ook vanuit Nederland is er gedoneerd en hopen we dat tot de winter 2 huizen af kunnen komen.” Dat is niet het enige wat Lilit wil blijven doen. “Ik blijf zoeken naar alternatieven om de hulpacties voort te kunnen zetten, zo zijn we samen met Wartan Manoekjan een initiatief gestart in Nederland waar we mensen bij elkaar brengen die hun band met Armenië willen versterken. Zo hebben we mensen leren kennen die evenveel verslaafd waren aan Armenië als wij en bespreken we mogelijkheden, evalueren de projecten waar we mee bezig zijn of nog willen starten. Dus het sterker maken van de Armeense gemeenschap in Nederland en een betere netwerk vormen zijn voor ons een goeie manier om het werk te kunnen vervolgen.”
Een boodschap aan de mensen in Nederland
Lilit kan zich goed voorstellen dat het bezoeken van Armenië op dit moment heel belangrijk is, maar ook gepaard kan gaan met schuldgevoelens in het geval dat het om een vakantie gaat. “Zonder schuldgevoel kunnen mensen juist nu een mooie vakantie in Armenië hebben. Dat is wat ons al deze jaren verbonden heeft met onze roots en dat moeten we niet kwijt raken nu het land getroffen is door deze wrede oorlog. Samen moeten we de gevolgen dragen, maar alsjeblieft, kom alsnog genieten van de natuur, het lekker eten, de eindeloze wandelingen door Yerevan... Ons land is zwaar getroffen, toch merk ik in de paar dagen dat ik weer hier in Armenië ben niet veel van de oorlog. Het leeft in de stad, ook heb ik Gyumri opnieuw uitgevonden en zie ik hoe erg het ontwikkeld is als een toeristische trekpleister en hoe vol het was. “ Lilit omschrijft Armenië als een ware culturele centrum, met tal van nieuwe authentieke plekken, musea en prachtig architectuur. “Ga jezelf niet loskoppelen van ons pijn, maar ook niet van al het moois wat moeder Armenië te bieden heeft. Het bruist hier van de Armeense Nederlanders, dus ik zie het ook als een mooie kans om af te spreken met vrienden en familie uit Nederland die nu hier op vakantie zijn. Het voelt soms dubbel, maar zelfs na 6 maanden verblijf met steeds hulpprogramma's, ben ik nu ook toe aan gewoon even vakantie en genieten van het feit dat ik weer hier ben. Dat is ook hulp bieden en het land financieel steunen!” Voor de twijfelaars die niet weten of ze wel of niet op vakantie moeten gaan naar Armenië is na het lezen van dit artikel vanuit Lilit’s oogpunt bekeken dus absoluut geen reden om het niet te doen. Meer initiatieven van Lilit zullen binnenkort eraan komen. Om op de hoogte te blijven kunnen jullie haar volgen op Facebook @LilitArakelian.
Dit artikel is geschreven door Talin Yakob in het kader van het EU-project “Solidarity Corps”. Wil jij ook schrijven voor Niderlandakan Oragir? Stuur dan een berichtje en wordt ook vrijwilliger!
ինչքան էլ վիրաւոր լինի մեր հայրենիքը, մեկ է մի օր ոտքի է կանգնելու ու փյունիկի նման վեր է հառնելու. ... Կորուստները մեծ են. ցավալի է, շատ. ... Ինչ էլ լինի ապրելու և հարատևելու ենք.Մեր լեռները մեզ պահապան...
Աջակցելու գաղափարից մինչև իրական նախաձեռնություն՝ Հայաստանի կողքին
(Հոդվածնը համառոտ` հայերեն)
Նիդերլանդահայերի մի զգալի մասը ցանկանում է ինչ-որ բանով օգտակար լինել, աջակցել Հայաստանին` ինչպես ֆինանսապես, այնպես էլ կրթական, շուկայական հարաբերությունների ու այլ ոլորտներում: Հատկապես Հայաստանի վրա Ադրբեջանի հարձակումից հետո հոլանդահայերի մոտ հայրենիքին օգնելու ցանկությունն ավելի մեծացավ: Դժվար էր տեսնել, թե ինչ էր կատարվում Հոլանդիայից հարյուրավոր կիլոմետրեր հեռավորության վրա: Բոլորի ուշադրությունը սևեռվել էր վտանգված Մայր Հայրենիքին: Ավելի վաղ սկսվել էր գումար հավաքելու նախաձեռնությունը, դրանից հետո իրազեկման ու դատապարտման ցույցերը, ավտոերթերը, կազմակերպչական ամենատարբեր ծավալի աշխատանքները: Այս հոդվածում պատմում ենք նմանօրինակ նախաձեռնությունների ակտիվ մասնակիցներից մեկի`Լիլիթ Առաքելյանի մասին, ով տարբեր կերպ իր նպաստն է բերում մեր երկրին:
Մինչ գրվում էր այս հոդվածը` Լիլիթ Առաքելյանը օգնություն ցուցաբերելու առաքելությամբ կրկին մեկնեց Հայաստան:
No comments:
Post a Comment