Het kleine kikkerlandje Nederland kent zijn eigen gewoontes en gebruiken die in het begin even wennen zijn als je hier komt wonen. In het buitenland denken mensen bij het horen van “Nederland” aan klompen, tulpen, molens, vlakte, fietsen en veel water. Een bezoek aan Nederland helpt je deze typische Nederlandse zaken te doen ontdekken – of niet. Als Armeniër in Nederland is het soms even wennen in Nederland. Anoush van de Velde (19 jaar) en Naira van Geenhuizen (41 jaar) zijn half Armeens en half Nederlands en nemen je mee in hun belevingswereld over de verschillen tussen Nederlanders en Armeniërs.
Armeniërs in Nederland zijn altijd laat, terwijl Nederlanders stipt op tijd komen
De vader van Anoush is Armeens en haar moeder Nederlands. Zij maakt daarom van dichtbij de culturen mee. “De voornaamste verschillen tussen Armeniërs en Nederlanders zijn voor mij toch de gastvrijheid. Ik zie daar altijd enorme verschillen tussen Nederlanders en Armenen. Bij Nederlanders moet je altijd een afspraak maken en bij Armenen kan je langskomen wanneer je wilt. Hetzelfde geldt voor op tijd komen. Armenen zijn altijd te laat en Nederlanders stipt op tijd.” Daarnaast wordt vaak gedacht dat mensen in Europa individualistischer zijn en alleen aan zichzelf denken. “Ik zie ook dat Armeniërs veel meer zijn van het delen en samen dingen doen, terwijl Nederlanders meer van het individu zijn en ook individueel dingen doen”. Een aantal dingen die Anoush in haar leven toepast zijn echt afkomstig vanuit de Armeense opvoeding. “Een Armeense gewoonte die ik van mijn ouders heb meegekregen is dat je altijd respect moet hebben voor ouderen en mensen met een bepaalde functie.” Mensen vinden het vaak interessant dat Anoush half Nederlands is en half Armeens. Wanneer ze dit deelt met mensen uit haar omgeving, krijgt ze grappige reacties. “Ze vragen mij van alles zodra ze dit weten, zoals wie van mijn ouders Armeens is, of ik Armeens kan spreken en of ik mij meer Nederlands of Armeens voel.”
De Nederlanders zijn nuchter en de Armeniërs meer emotioneel
In Armenië woont Naira van Geenhuizen samen met haar gezin. Haar vader is Nederlands en moeder is Armeens en afkomstig uit Armenië (Yerevan). “Mijn vader heeft mijn moeder in Yerevan ontmoet tijdens een reis door de Sovjet Unie meer dan 40 jaar geleden.” Ook Naira ziet dat er wel degelijk verschillen zijn tussen Nederlanders en Armeniërs. “De Nederlanders zijn erg nuchter, redenerend en worden niet veel geleid door emoties, terwijl de Armeniërs vaak hun beslissingen op emoties baseren. Daarnaast zijn Nederlanders veel meer georganiseerd en volgen zoveel mogelijk de regels terwijl de Armeniërs minder georganiseerd zijn en meer met de dag leven. Er wordt vaak voor de grap gezegd dat in Armenië elke morgen 3 miljoen Napoleons wakker worden, omdat elk individu denkt dat hij/zij beter weet dan de ander.” Nu Naira in Armenië woont kan ze ook vertellen over de verschillen tussen het land zelf. “De veiligheid die ik in Armenië voel, die voel ik niet zo in Nederland. Armeniërs reiken sneller een hand dan in Nederland. Ik was laatst op de straat gevallen en bijna iedereen om me heen rende naar me toe om me te helpen met opstaan. In Nederland zie ik dat niet snel gebeuren. Dat geeft aan dat de Armeense maatschappij veel hechter is en beter op elkaar let (wat ook zijn nadelen kan hebben) dan in Nederland.” Nu Naira in Armenië woont neemt ze ook een aantal Armeense gewoontes met zich mee. “We eten vast om 18:00 uur en ontbijten altijd in de morgen en eten dan geen zware maaltijden zoals bij de meeste Armeense gezinnen. Toen ik pas getrouwd was, deed mijn man weinig mee met het huishouden. Nu kookt hij vaak en helpt me met verschillende huishoudelijke taken. We zorgen ook samen voor de kinderen.” Tegelijkertijd past ze ook Armeense gewoonten toe in haar leven. “We kennen hier geen weekenden. Elke dag is wel een weekend. We hebben veel contact met vrienden en familie, de kinderen gaan naar een Armeense school.” Naira moet lachen als ze vertelt over de grappige verschillen die zij soms opmerkt en waarvan zij herkent dat het typisch Nederlands is. “Als ik soms een grapje maak, dan hoor ik mijn man en vrienden zeggen “oh ja, dat is je Nederlandse humor” , dus ze lachen niet mee maar hebben het wel door dat het humor is.”
Een beetje van de Nederlandse en Armeense gewoonten in Armenië
In het begin was het voor Naira ook wennen. In Nederland geven mensen directer hun mening, terwijl dit in Armenië minder gebeurt. “Toen ik hier studeerde, gaf ik vergeleken met mijn Armeense vrienden sneller mijn mening of zei ik het als ik het er niet mee eens was. Hier heb ik veel problemen mee gehad. Het was niet gepast om je docent op de universiteit tegen te spreken. Soms stond ik dan er alleen voor omdat mijn medeleerlingen niet durfden om hun mening te uiten. Gelukkig voel ik dat de jongere generatie er anders mee omgaat.” Aangezien Naira ook een Armeense familie heeft, is het soms ook de andere kant op anders. “Mijn Nederlandse familie begrijpt soms mijn motieven of denkwijze niet helemaal. Als half Nederlandse verwachten ze waarschijnlijk dat ik alles op z’n Nederlands doe, maar dat is onmogelijk omdat ik als het ware twee identiteiten in een heb. Ik zeg vaak voor de grap “ik ben 99% Nederlands en 99% Armeens”. Ik zal nooit 100% van beide kanten zijn. Trouwens, toen ik nog jong was, had ik moeite om me te vinden. Ik begreep niet wat mijn identiteit is en bij wie ik hoorde. Ik wilde graag bij een van de twee horen. Maar nu geniet ik van beide kanten en gebruik ik juist mijn perspectief van twee werelden in mijn werk, dagelijkse leven en gezin.” Naira laat zien dat de twee culturen goed passen binnen het leven in Armenië, een beetje van het Nederlandse neemt ze mee en tegelijkertijd past ze ook veel Armeense gewoonten toe in haar leven.
Անուշ վան դե Վելդեն (19 տարեկան) և Նաիրա վան Գիենհուիզենը (41 տարեկան) կիսով չափ հայ, կիսով չափ հոլանդացի են: ՈՒրիշ ոչ մեկը, եթե ոչ նրանք՝ իրենց վրա ավելի են զգում երկու քաղաքակրթությունների՝ հոլանդացիների և հայերի միջև եղած տարբերությունները: Անուշի հայրը հայ է, մայրը` հոլանդուհի, բնակվում են Նիդերլանդներում, իսկ Նաիրան բնակվում է Հայաստանում ու նրա հայրն է հոլանդացի, մայրը՝ հայ: Հոդվածում աղջիկները խոսում են առկա մշակութային ու կենցաղային, երբեմն զվարճալի տարբերությունների մասին, պատմում են երկու ազգությունների ընդհանրությունների ու սովորույթների մասին:
TALIN YAKOB
Dit artikel is geschreven in het kader van het EU-project “Solidarity corps”. Wil jij ook schrijven voor Niderlandakan Oragir? Stuur dan een berichtje en word ook vrijwilliger!
No comments:
Post a Comment