Մտածո՞ւմ եք Հայաստան գնալու և միգուցե կամավորական աշխատանք կատարելու մասին: Հետաքրքրվա՞ծ եք՝ ինչպես են դա արել ուրիշները: Ստորև հոդվածումը այդ քայլին դիմած հայ երիտասարդների փորձի մասին է:
Zit je erover na te denken om naar Armenië te gaan en misschien vrijwilligerswerk te doen? Ben je benieuwd hoe anderen het hebben gedaan? Lees hieronder dan mee over de ervaring van Armeense jongeren die de stap hebben gewaagd om terug te gaan!
Wat bewoog je om je boeltje te pakken en echt de stap te wagen en naar Armenië te gaan?
Lilit: Op 13 september 2020 kocht ik mijn ticket op voorgevoel en precies twee weken later was de oorlog uitgebroken. Ik had het ergste geaccepteerd, voor mijn gevoel vloog ik richting de dood. Dit voelde als een tweede Genocide. Iets waar mijn familie 100 jaar geleden zeer onder had geleden en waarvan wij nu nog de gevolgen ondervinden. Ik had koffers vol met humanitaire hulp en medicatie. We wisten totaal niet wat ons te wachten stond en hoe ernstig het ging worden. Toen alles eenmaal was begonnen drong het pas tot me door. Een grotere humanitaire ramp had ik nog niet ervaren in mijn leven.
Wartan: Toen ik in 2016 naar Armenië ging, kreeg ik voor het eerst in mijn leven het gevoel van thuis zijn. Door de oorlog realiseerde ik me dat ik juist nu mijn steentje moet bijdragen waar ik kan. Ik moet hier terug kunnen komen met mijn gezin.
Met onze talenten, kunde en ervaring kunnen we bijdragen aan de wederopbouw van een zeer getroffen gebied. Ik dacht “waarom zou je wachten totdat iemand anders het voor je doet? Be the change you want to see in the world”.
Mariam: Ik heb mij eigenlijk nooit echt thuis gevoeld in Nederland. Ik ging vaak op vakantie naar Armenië en wilde graag weten hoe het is om daar voor een langere tijd te verblijven
Wat deed je in Nederland voordat je naar Armenië ging?
Wartan: Ik studeerde criminologie in Leiden en was nog niet begonnen aan een carrière, dus de stap zetten was niet zo moeilijk voor mij. Het ging vrij snel. Twee dagen na het behalen van mijn bachelor ben ik op het vliegtuig gestapt naar Armenië.
Mariam: Ik studeerde logistiek en had een baan.
Kun je over het proces vertellen en misschien wat tips en tricks delen over het organisatorische gedeelte?
Wartan: Via het Birthright Armenia programma heb ik vrijwilligerswerk gedaan waardoor ik in korte tijd een groot netwerk heb opgebouwd. Ik zou aanraden om voor je komst eens met hun contact op te nemen.
Mariam: Bij mij is er eigenlijk geen sprake geweest van een proces of voorbereiding. Het is een impulsief besluit geweest in mijn laatste jaar. Wel kan ik aanraden om voor taxi’s in Armenië de app GG of yandex taxi te downloaden. Verder is er een Carrefour supermarkt, dus je kunt vrij veel producten van hier, daar verkrijgen. Hoe het openbaar vervoer daar werkt heb je binnen een paar dagen onder de knie.
Hoe combineer je het met je leven in Nederland? Heb je alles moeten opgeven of heb je het kunnen combineren?
Wartan: Ik heb alles opgezegd en ben het vliegtuig ingestapt. Ik had het geluk dat ik nog bij mijn ouders woonde, dus een kamer opzeggen was gelukkig niet nodig.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik mijn ouders, familie en vrienden echt miste. Houd daar rekening mee als je gaat, vooral voor een langere tijd.
Mariam: Ik had gelukkig geen verplichtingen, dus hoefde ik niet na te denken over mijn leven in Nederland en kon ik makkelijk gaan.
Hoe heb je het geregeld? Wat heb je ervoor nodig gehad en wat heeft je geholpen?
Wartan: Ik heb een ticket gekocht en een zorgverzekering afgesloten, wat omgerekend ook maar €70 per jaar kostte. Verder heb ik een appartement gehuurd op loopafstand van Hraparak via List.am, een soort marktplaats van Armenië.
Wat zou je andere Armeniërs willen vertellen die deze stap ook willen zetten?
Wartan: Het is een grote stap en een groot risico. Dat kan overweldigend zijn, maar je moet goed naar je gevoel luisteren. Als je het wilt, doe het. Er is geen beter moment dan nu.
Lilit: Alleen het hier ZIJN is voldoende. Het doet mensen in Armenië goed om te zien dat ze er niet alleen voor staan.
Mariam: Ik raad iedereen die twijfelt aan om het gewoon te doen. Mijn reis naar Armenië heeft mij doen realiseren dat hoe langer ik daar bleef hoe leuker ik het begon te vinden. De mensen zijn zo warm, en gastvrij. Het is heel persoonlijk, ik voelde me daar echt alsof ik thuis was. Ook al zat ik in een bus vol onbekende mensen, toch voelde het alsof ik met "meroncov" (familie) was.
Wat deed je in je dagelijkse leven? Wat houdt je nu bezig?
Wartan: In Armenië werkte ik in de toerisme sector. Ik stelde reispakketten samen voor toeristen uit voornamelijk Arabische landen, maar ook Europa en Noord- en Zuid-Amerika. Na het werken ging ik bijna altijd de stad in met vrienden of collega’s om een drankje te doen. Je raakt immers niet uitgekeken op de sfeervolle binnenstad van Yerevan.
Lilit: Op dit moment ben ik aan het ondersteunen bij het opzetten van initiatieven en projecten, waarmee we de zelfredzaamheid van de mensen hier helpen bevorderen. Het samenbrengen van mijn netwerk in Nederland en in Armenië is mijn volgende doel. Zo kunnen we samen de gevolgen dragen van deze bloedige oorlog. Ik had een visioen waarin de omgekomen soldaten ons vroegen om elkaar lief te hebben, vrede te omarmen en goed te zorgen voor hun geliefden, moeders en kinderen. Dat is in mijn oren blijven rinkelen en het is aan ons om dat verzoek te respecteren.
Mariam: Over een paar weken ga ik weer naar Armenië en op dit moment ben ik op zoek naar werk. Wanneer ik daar ben ga ik verder met de fashion design lessen die ik in Armenië was opgestart.
Als je op zoek bent naar meer praktische tips & tricks, is de website van www.hayheros.nl een aanrader. Daar zal op 1 maart een update verschijnen van gebundelde do’s en dont’s van Armeniërs die vrijwilligerswerk hebben gedaan ter ondersteuning van de wederopbouw van ons land. Houdt de site goed in de gaten! Ook Repat Armenia en Birthright Armenia kunnen je veel informatie bieden over praktische zaken.
Mariam Klyan
Dit artikel is geschreven in het kader van het EU-project “Solidarity corps”. Wil jij ook schrijven voor Niderlandakan Oragir? Stuur dan een berichtje en word ook vrijwilliger!
No comments:
Post a Comment