20.09.2020/Նիդերլանդական օրագիր
Գոռ Խաչիկյանի` մեր հայրենակից բժշկի մասին, նիդերլանդական մամուլը, հեռուստատեսությունը շարունակում է ներկայացնել: Գոռը միշտ արդիական հարցեր է բարձրացնում` դրա հետ մեկտեղ գեղեցիկ կերպով ներկայացնելով մեր երկիրը, ժողովրդին, նրա պատմությունը: https://tvblik.nl/-ի արձագանքը:
« Եթե դուք ապաստան հայցողների կենտրոնում դեռահաս եք, և ձեր ապագան տարիներ շարունակ անորոշ է, չեք կարող խոսել երջանիկ ապագա կերտելու մասին: Բայց դա Գոռ Խաչիկյանի համար չէր: Նա մեծ նվիրվածությամբ մնաց բժիշկ դառնալու իր երազանքին: Եվ երբ ընդհանուր համաներմամբ Խաչիկյանին թույլատրվեց մնալ Նիդեռլանդներում, նա հաջողությամբ ավարտեց բժշկական ուսումը և մասնագիտացավ որպես առաջին օգնության բժշկ: Նա որոշեց իր ներդրումն ունենալ այս երկրում, այս համայնքում, որի անդամն է: Այս գարնանը Խաչիկյանին հաճախ էին զանգահարում թոք-շոուներով `զեկուցելու կորոնավիրուսի առաջին ալիքի սարսափելի իրողության իր տեսած տպավորությունների մասին խոսելու: Հատկանշական է և կար նրա կարեկցանքը ՝ հիվանդների վախի և մենակության ճանաչումը: Այդ համատեքստում նա հիշում է Հերման Ֆինքերսի «ընդմիջումից հետո» կաբարե ծրագիրը: «Դրանից շատ բան սովորեցի այն մասին, թե ինչպես ենք մենք ՝ բժիշկներս, շփվում: Ֆինքերսը պատմեց իր փորձը հիվանդից: Դա խոր տպավորություն թողեց ինձ վրա »: Խաչիկյանի թանկարժեք խոսքերը բխում են ամերիկահայ գրող Ուիլյամ Սարոյանի գրքից, որոնք վերաբերում են հայ ժողովրդի հուսահատությանն ու հայրենասիրությանը: Հայոց ցեղասպանությունը դեռ չի ճանաչվում Թուրքիայի կողմից, և սահմանը կրկին ռմբակոծվում է, և աշխարհը նայում է: «Ըստ երեւույթին, մենք ՝ հայերս, կարեւոր չենք»: Բայց այն, ինչը հուսադրում է Խաչիկյանին, խորը հավատքն է, որ Աստված տեսնում է սա:Հաղորդումը վարում է Անեմիեկ Շրայվերը: De Verwondering ծրագրի հյուրն էր Գոռ Խաչիկյանը այս հաղորդումը հեռարձակվեց սեպտեմբերի 20-ին KRO-NCRV- ի կողմից»:
Հաղորդումը նիդերլանդերենով է. բարի վայելում
https://www.npostart.nl/de-verwondering/20-09-2020/KN_1716106
Fragment uit De Verwondering, test van William Saroyan over Armeniers die ondanks de vervolging overal ter wereld elkaar tegen komen, feesten, taal en cultuur behouden en van waarde zijn.
No comments:
Post a Comment